Vorige week maakte Knack bekend dat het boek François Mitterand, een biografie (foto 1), geschreven door ene Vincent Gounod, in feite geschreven is door VB-Europarlementslid Koen Dillen. En niet dus een “diplomaat” die “woont en werkt in Genève” zoals de Nederlandse uitgeverij Aspekt voorhoudt (zie: http://www.uitgeverijaspekt.nl/auteurdetail.php?id=162).
Het boek kreeg positieve recensies in het linkse Nederlandse opinieweekblad De Groene Amsterdammer (zie: http://www.groene.nl/2009/8/V%C3%B3%C3%B3r_alles_een_charmeur) en bij radio Klara (zie: http://www.klara.be/cm/klara/1.104-searcharticle?directarticle=1.57794&article=1.57794) maar anders dan de VB-pers ons willen doen geloven geldt de lof meer voor het fascinerend leven van de voormalige Franse president, en minder voor de auteur van de biografie. Geen kwaad woord over de biograaf, maar de enige die tot vrijdag echt lovend was over de auteur is niet toevallig ’t Pallieterke. In ’t Pallieterke van 4 maart werd onder de kop François Mitterand: een leven van ambitie en macht Vincent Gounod omschreven als een “getalenteerde biograaf”, een andere keer “een begaafde biograaf”. Vrijdag verscheen bij het Nederlandse NRC Boeken (zie: http://www.nrcboeken.nl/recensie/de-machiavelli-van-het-elysee) dan toch nog een andere recensie waarin de loftrompet voor auteur Vincent Gounod werd bovengehaald. Het weze Koen Dillen overigens gegund. De recensie van ‘Maekeblyde’ in ’t Pallieterke eindigt met: “Wel kwam het boek zonder register ter wereld. Jammer, want het bevat toch ettelijke honderden namen.” Had Koen Dillen er nog graag een namenregister bij gehad, maar vond de uitgever het na 633 pagina’s welletjes? In ieder geval kunnen wij die kritiek wel bijtreden: een namenregister is een absolute must bij dat soort boeken. Hugo Gijsels drong ook altijd sterk aan op een namenregister, en kreeg die ook voor zijn boeken over het Vlaams Blok.
Koen Dillen was zo slim om zijn eigen boek in ’t Pallieterke niet voor te stellen in zijn wekelijkse rubriek Si la France m’était contée die hij vult onder de schuilnaam Guitry. Wie achter het pseudoniem ‘Maekeblyde’ schuilgaat, is niet bekend. Koen Dillen heeft zijn schuilnaam Guitry overigens van geen vreemden. Zijn vader, Karel Dillen, schreef ook al onder een schuilnaam in ’t Pallieterke: Sacha. Zowel Sacha als Guitry zijn een verwijzing naar de Franse auteur, acteur en regisseur Sacha Guitry (1885-1957). Bij uitgeverij Aspekt verscheen nog een ander boek van Koen Dillen. Over Nicolas Sarkozy (foto 2). Toen onder de schuilnaam Maarten van der Roest, die volgens de tekst op de achterflap van het boek een freelancejournalist is die vanuit Parijs al twintig jaar voor verschillende Nederlandse dag- en weekbladen de Franse politiek volgt. In de VB-pers luidt het dat werken met schuilnamen de enige mogelijkheid is voor een VB-politicus om zijn werk ergens besproken te krijgen. Wat een flauwekul. Het jongste boek van Filip Dewinter, Inch’ Allah, kreeg de volledige voorpagina van Gazet van Antwerpen van 28 februari en binnenin de zaterdageditie van de krant nog eens twee volle bladzijden interview met de zogezegde auteur. De “zogezegde auteur”, de feitelijke auteur is immers VB-medewerker Marc Joris. Toegegeven, die zou zoveel publiciteit niet gekregen hebben. Maar dan niet omdat hij een VB-medewerker is, zijn baas en VB-kopstuk kreeg publiciteit als geen ander wiens naam op een boek prijkt.
Anti-Fascistisch Front / Verzet 