De voetbalwedstrijd tussen Engeland en Rusland moest gisterenavond nog plaatsvinden en gaststad Marseille had al twee dagen en nachten met rellen met voetbalhooligans achter de rug.
In de nacht van donderdag op vrijdag kreeg Marseille haar eerste portie geweld te verwerken. Engelse supporters, van wie er velen dronken waren, daagden de plaatselijke jeugd en inwoners uit met spreekkoren als “Isis, where are you?” (“Islamitische Staat, waar ben je?”). Stoelen vlogen in het rond en er vielen klappen. De politie zette traangas, de wapenstok en honden in. Er vielen zeven lichtgewonden: drie voetbalfans en vier agenten. Vrijdag was het weer ‘prijs’. Tientallen hooligans gooiden met projectielen naar de politie. De in gevechtskledij uitgedoste ordehandhavers riposteerden door de oproerkraaiers met traangas te besproeien. Deze keer waren ook Russische voetbalhooligans van de partij die een twintigtal Engelse voetbalsupporters aanvielen. Websites als Ultras-Tifo brengen er graag verslag over uit.
Islamitische Staat is slechts een excuus, een slecht excuus, voor het geweld van de hooligans. Tijdens het wereldkampioenschap voetbal in 1998 deden zich in Marseille al ernstige incidenten voor met Engelse hooligans die toen slaags raakten met de lokale bevolking. Maar met de terroristen van Islamitische Staat als excuus dreigt de zaak nog verder te escaleren. James Shayler, een beruchte Britse hooliganleider die in het milieu bekend staat als het ‘varken van Marseille’, kondigde vorige maand in de Britse krant Daily Mail aan samen met de Russen na de wedstrijd gisterenavond op moslimjacht te gaan. “De Russen haten moslims toch, niet? Na de wedstrijd gaan we samen moslims in elkaar slaan.” In Marseille leven naar schatting 220.000 moslims. Mocht dat ‘feestje’ doorgaan zou ook wel de niet-moslimbevolking van Marseille in de schade kunnen delen.
Worden dergelijke rellen een ‘zomers aperitief’ voor wat nog komen kan? In Gazet van Antwerpen zegt Hind Fraihi, auteur van het heruitgegeven Undercover in Klein-Marokko, dit weekend: “Ik vrees dat we naar een Europa evolueren waarin een clash zal worden uitgevochten tussen enerzijds de moslimextremisten en anderzijds extreemrechts. Ik hoop dat de grote meerderheid die daar tussen zit zich niet laat wegdrukken tussen de luide roepers van de extremen. Ook zij moet zich laten horen en opkomen voor onze verworven rechten en vrijheden.” Tegen de moslimextremisten is er weerwerk. Te laat op gang gekomen, en niet echt bevredigend. Hind Fraihi pleit voor structurele maatregelen (“en dan gaat het om de klassieke dingen zoals onderwijs en tewerkstelling”) en consequent zijn (“Hoe kan het dat we nog altijd een bondgenootschap hebben met een compleet fout land als Saudi-Arabië?).
Maar tegen extreemrechts, wie komt daar tegen op? En als men het al doet, is het soms met rare redeneringen. Theo Francken, staatssecretaris voor Asiel en Migratie, dit weekend in De Standaard: “Mocht extreemrechts toch opnieuw grote scores halen in Vlaanderen, dan zou ik dat voor een stuk zien als een persoonlijke nederlaag.” Theo Francken tegen extreemrechts. Ach zo. Maar even tevoren in hetzelfde interview: “Mensen van extreemrechts zijn te lang in een hoekje geduwd. Ze werden weggezet als simpele zielen, als moslimhaters.” Maar, mijnheer Francken, extreemrechtse lieden zijn simpele zielen, zijn moslimhaters. Kijk eens verder dan wat de Pegida-leiders officieel verkondigen. Voor moslimextremisten noch voor rechtsextremisten mag er plaats zijn in ons land, en dus ook weg met hun beider verkrampte voorstelling van de islam.
“Ik deel de bezorgdheid van de publieke opinie. Wie komt hier allemaal binnen? Mensen uit IS-gebied, meestal alleenstaande mannen… Zal er ooit werk zijn voor al die mensen? Ook de bezorgdheid over de islam deel ik. Het is enorm belangrijk om dat goed te blijven aanvoelen”, zegt Theo Francken in De Standaard. Hij werkt zo mee aan de framing die de bevolking bang maakt. Is het niet logisch dat mensen uit IS-gebied wegvluchten? Ja, toch. Komt een meerderheid uit IS-gebied? Neen, toch. Alleenstaande mannen. De cijfers daarover variëren, maar allicht proberen de sterksten eerst de oversteek te maken in de hoop hun gezin daarna te laten overkomen. De bezorgdheid over de islam. Voor ons hoeft geen enkel geloof, maar als er gelovigen zijn omkader ze op gelijke voet. En breek het integratiebeleid voor vluchtelingen niet af door nu weer vluchtelingencentra te sluiten waardoor vluchtelingen weer naar elders moeten verhuizen, integratieprocessen in de lokale gemeenschappen en op school afgebroken worden.