VLUCHTELINGEN. ALS N-VA’ER HET GOED DOET, ZEGGEN WE HET OOK

Gwendolyn Rutten en Kris Peeters waren maandag scherp voor Bart De Wever die had uitgehaald naar het vluchtelingenbeleid in Griekenland. Gwendolyn Rutten (in Het Laatste Nieuws): “Je kan niet alle vluchtelingen laten samentroepen in Griekenland. Dat kan het land niet aan. Bovendien doe je dat niet, humanitaire crisissen veroorzaken.” Kris Peeters (in Terzake): “Ik vind dat het nu een beetje in de mode is om Griekenland te bashen of alle schuld te geven. Als ik me niet vergis worden in Griekenland 2.000 asielzoekers per dag geregistreerd, hier in België zitten we aan 85.”

Gelukkig zijn niet alle N-VA’ers inzake vluchtelingen mensen als Bart De Wever. We moeten daarvoor wel de regionale bladzijden van de kranten doorbladeren, maar in de editie Dender van Het Nieuwsblad vonden we toch een N-VA’er van een heel ander kaliber. Hij woont in Erpe-Mere, een Oost-Vlaamse gemeente van zo’n 20.000 inwoners vlakbij Aalst. De gemeente telt acht deelgemeenten, met kleurrijke namen als Aaigem, Bambrugge, Burst, Erondegem, Erpe, Mere, Ottergem en Vlekkem. Bekende inwoners zijn kleinkunstzanger Jan De Wilde en oud-wielrenner Lucien Van Impe. Eén inwoner stootte door naar de nationale politiek: Gerda Van Steenberge die van 1999 tot 2014 parlementslid was. Tot 2012 voor het Vlaams Blok/Belang.

Erpe-Mere wordt bestuurd door een ruime bestuursmeerderheid van CD&V en N-VA. William De Windt (N-VA) is er eerste schepen, onder andere bevoegd voor financiën. Erpe-Mere werd ingevolge een spreidingsplan gevraagd 27 asielzoekers op te vangen. “Het kost de gemeente niets”, zo liet William De Windt uitrekenen. “De toelage die we van Fedasil krijgen, volstaat om alle kosten te dekken”, zei William De Windt begin vorige maand aan Het Laatste Nieuws. “We beperken ons tot de basisbehoeften: bed, bad en brood.” Toch worden de nieuwkomers goed opgevangen. “We krijgen heel wat vrijwillige hulp waardoor we de mensen meubels, keukenmateriaal, maar ook hulp bij het winkelen of leren van de taal kunnen geven.”

Zelf heeft William De Windt net een appartement leeg staan in zijn grote woning, appartement dat hij ter beschikking stelde voor de opvang van vluchtelingen. Twee weken geleden werd het Syrisch gezin dat er intussen woont in Het Nieuwsblad voorgesteld (foto). Maha en haar kinderen Tawfik (8 j.), Zain (5 j.) en Yamam (4 j.) woonden tot kort geleden in de Syrische havenstad Latakia. Zij gaf er les in een middelbare school, haar man is advocaat. Maha vertelt: “Tot vijf jaar geleden hadden we een goed leven, maar nu is het er levensgevaarlijk geworden. Gezondheidszorg is een probleem geworden. Overheidsziekenhuizen liggen vol gewonden en privéklinieken zijn onbetaalbaar. Mijn man kan zijn beroep niet meer uitoefenen omdat burgerlijke rechtszaken niet meer doorgaan.”

“We hebben vrienden in Gent en ik besloot samen met de kinderen naar België te vluchten, in afwachting van de komst van mijn man.” Mensensmokkelaars brachten hen per auto tot in Turkije. “Vandaar staken we met een gammel bootje de zee over tot in Griekenland. We hadden geluk dat de zee kalm was. In Athene bezorgden de smokkelaars ons een vliegtuigticket naar Brussel en andere identiteitspapieren voor de vlucht want met een Syrisch paspoort raak je het vliegtuig niet op.” In Brussel kreeg Maha haar Syrisch paspoort terug. Maha heeft voor de reis 12.000 euro betaald. Ze moest daarvoor een pand verkopen dat ze van haar ouders had geërfd.

De kinderen gaan intussen naar de plaatselijke gemeenteschool en zijn meer gemotiveerd dan ooit. Maha: “Ik verwacht mijn man eerstdaags en we hopen zo snel mogelijk officieel te kunnen werken. Ik ben erg gefrustreerd omdat we nu leven op kosten van de Belgische overheid, maar we willen zo snel mogelijk enige return leveren.” N-VA-schepen William De Windt (links op de foto, met naast hem echtgenote Lutgarde Winnepenninckx) hoopt dat andere huiseigenaars zijn voorbeeld volgen en ook begrip tonen voor vluchtelingen. “Er is te veel onnodige angst bij de bevolking. Het zijn doorgaans mensen die proberen te ontsnappen uit een oorlogstragedie en die onze steun verdienen.”

“Tien jaar geleden hebben wij ook al eens een gezin vluchtelingen opgevangen. Beide ouders zijn nu aan het werk en hun kinderen zijn afgestudeerd. Ze zijn een aanwinst voor ons land.”