FRANCKEN BAKT HET BRUINER MET DE DAG. WIE DOET DAAR IETS AAN?

“Ook in België gebeuren de laatste dagen dingen waar ik mij ernstige vragen durf bij stellen”, schrijft gewezen eurocommissaris en Open VLD-ancien Karel De Gucht dit weekend in Het Laatste Nieuws na overlopen te hebben wat in Denemarken en elders aan beleidsmaatregelen over (versta: tegen) vluchtelingen genomen is.

“Neem het incident in het zwembad van Koksijde. Een jonge Irakees zou een meisje van 10 jaar vastgegrepen hebben. De vader relativeert de feiten, een leerkracht die wekelijks met een groep van twintig kinderen komt zwemmen verklaart dat de vluchtelingen zich gedragen zoals iedereen. Een dame van 72 die geregeld baantjes komt trekken: ‘Een Belg die iemand aanraakt, doet dat per ongeluk en dan is er niets aan de hand. Maar als een asielzoeker dat doet, heeft iedereen het plots over een aanranding.’

De beheersing bij de vader, een leraar en de wijze dame staan in schril contrast met het onbesuisde handelen van de burgemeester (Open VLD’er Marc Vanden Bussche, nvdr.): ‘Vluchtelingen komen hier niet om te zwemmen, maar alleen om te staren naar de vrouwen.’ Hij wil terstond zijn zwembad sluiten voor asielzoekers. Maar doet het uiteindelijk niet. Zijn schepencollege is slimmer. Het parket opent onmiddellijk een onderzoek en komt tot de vaststelling dat er niets ernstigs en misschien helemaal niets aan de hand is en laat de Irakees gaan.

Wat doet sheriff Francken: hij kondigt aan, nota bene op een nieuwjaarsreceptie, dat hij de man laat oppakken en in een gesloten instelling stopt. Het gerecht laat de man vrij. Francken sluit hem op? Kan dat, mag dat in een rechtsstaat? Francken stelt hem ter beschikking van de regering. Dat kan op basis van de Verblijfswet van 15 december 1980 ‘indien de Staatssecretaris het nodig acht voor de handhaving van de openbare orde of de veiligheid van het land en in uitzonderlijke omstandigheden’. Is de regering het eens met wat Francken doet? Is de jonge Irakees nog altijd opgesloten tegen het oordeel van de gerechtelijke instanties in? Francken bakt het bruiner met de dag. Wie doet daar iets aan?”

Alvast niet Karel De Guchts eigen partijvoorzitter, Gwendolyn Rutten. Ze nam wél de verdediging op van haar Open VLD-burgemeester in Koksijde. De Standaard noteerde woensdag in regeringskringen “een zekere bezorgdheid” over het “impulsief gedrag” van Theo Francken die volgens zijn kabinet “in meer dan tien gevallen zijn discretionaire bevoegdheid heeft gebruikt”. Dit weekend staat ook een portret van Theo Francken – hij is de man in the picture – in dS Weekblad. Journalist Filip Rogiers zocht familieleden en andere mensen in de omgeving van Theo Francken op, en komt daarbij onder andere terug op de VNV-e-mails van Theo Francken.

“Hij (= de vader van Theo Francken, nvdr.) was jaren later evenmin amused toen bleek dat zoonlief met enkele collega’s, onder wie Jan Jambon, weleens een feestje bouwde onder de naam Vlaams-Nationale Vrienden, niet toevallig afgekort tot VNV, zoals het in WO II collaborerende Vlaams Nationaal Verbond. ‘Een zeer foute naam voor heel gewone feestjes onder goede collega’s’, erkende Francken in Knack. ‘Mijn pa heeft onmiddellijk gezegd: ‘Theo, hoe stom kun je zijn met zulke aangebrande zaken?’ Hij had natuurlijk gelijk.’” Waarna de journalist: “Merk ook hier weer die dubbelslag: links sorry zeggen, rechts knipogen.”

Hetzelfde trouwens met de reactie van Theo Francken op het vermeend incident in Koksijde. Theo Francken twitterde: “Hele groep straffen vr individueel wangedrag nooit erg wijs. Asielaanranders m justitie vasthouden zoniet doe ik het. #strengmrrechtvaardig”. Langs links de Open VD-burgemeester van Koksijde voorbijsteken die alle asielzoekers de toegang tot het zwembad wilde ontzeggen; langs rechts Justitie voorbijschieten die de betrokken asielzoeker na verhoor had vrij gelaten; en en passant een nieuw woord creëren om de sfeer rond asielzoekers verder te vergiftigen: “asielaanrander”.

En er is haast niemand die daar tegenin durft gaan, bevangen door het syndroom van Keulen en de vrees voor reacties bij kritiek op de N-VA. Professor mediarecht Dirk Voorhoof, die deze week met emeritaat – ‘pensioen’, in mensentaal – gaat zei de voorbije week nog in Knack: “Vandaag merk ik onder academici meer terughoudendheid om zich kritisch uit te laten over bijvoorbeeld Bart De Wever en de N-VA”, “collega’s die zich gedeisd houden omdat ze in adviesraden van de overheid zitten en budgetten voor onderzoeksprojecten moeten krijgen”. De politiek draait naar wel heel rechts, meer gematigde politici laten begaan en een belangrijk deel van de intelligentsia zwijgt. Hoe luidde dat gedicht van Martin Niemöller alweer?