Ons artikel over het al dan niet rechts-radicaal zijn van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond (VNJ) stond voorbije zondag amper online of Nancy Six, Vlaams Belang-gemeenteraadslid uit Ieper, reageerde op Twitter: “@AFF_Verzet: dit zijn niet de Kerlinnekes van het #VNJ hoor” (foto 1). Voor wie niet thuis is in het VNJ-jargon: de Kerlinnen zijn de VNJ-meisjes van 5 tot 9 jaar.
Hebben wij beweerd dat ze zich bij het VNJ bewapenen met kalasjnikovs of andere machinegeweren? Neen. Waarom dan deze vergelijking? Het is al even onzinnig als zeggen dat de Rote Armee Fraktion (RAF, met onder andere 34 moorden op haar actief) toch minder erg is dan het naziregime met haar miljoenen doden. Wat doet een islamitische kindermilitie af aan de vaststelling dat het VNJ rechts-radicaal en nationalistisch is? Niets dus.
Pieter Bauwens (foto 2), hoofdredacteur van doorbraak.be, reageerde met humor in maar liefst drie tweets. “Oh rampspoed. Ik ben ontmaskerd. Waar is mijn geheim onderduikadres!” vroeg Bauwens zich af in een eerste tweet, een vraagteken met een uitroepteken verwarrend. In een tweede tweet klonk het: “@AFF_Verzet ik blijf me afvragen of jullie ernst zijn of satire. Vermakelijk is het wel”, en in een derde tweet: “Trouwens, ik ‘betwist’ dat niet (dat het VNJ rechts-radicaal zou zijn, nvdr.). Ik weet zeker dat het niet zo is.” Drie tweets maar geen enkele keer een reactie op de aangeklaagde aanwezigheid van het VNJ op de IJzerwake in Steenstrate en de Oostfrontersherdenking in Stekene.
Bij de Vlaamse Volksbeweging (VVB) is men in de wolken over de voorbije dagen. “Vorige week herontdekten de nationale media de Vlaamse Beweging. En, wat meer is, het gebeurde nogal drastisch. We moeten echt wel teruggaan tot de grote nationale betoging tegen het Lambermontakkoord (2001) (met 2.600 betogers, nvdr.) of tot onderzoeksjournalistiek naar de Vlaams-nationale pedigree van N-VA-regeringsonderhandelaars. Voor het overige was het de afgelopen vijftien jaar behoorlijke kaalslag wat berichtgeving over de Vlaamse Beweging aangaat”, schrijft men daar.
Maar o wee als iemand die mythische ‘Vlaamse beweging’ een spiegel voorhoudt, de zaken benoemt zoals ze zijn. Dan wordt de beroepsbekwaamheid van een journalist-historicus betwist, dan probeert men wie feiten aandraagt te ridiculiseren. Overtuigt van het eigen gelijk schiet men… naast het doel. Toch is men tevreden over de repliek. Zelfverzekerd is men wel. Arm Vlaanderen.