“Professionele zelfmoord is vijftig – of o wee net iets ouder zijn – zijn én bij een Vlaamse persgroep een vast contract hebben. Enfin, voor vijf journalisten van De Morgen en Het Laatste Nieuws is dat sinds vorige week voltooid verleden tijd. Telefoontje in de ochtend, gekwaak omtrent ‘sanering’, een gouden handdruk en over enkele uren inpakken en definitief wegwezen.
En hun collega’s? Die houden de lippen stijf op elkaar; zo bang als een haasje in herfsttijd om de volgende in de ondertussen heel lange rij te zijn. Lafheid wordt immers beloond. Kruiperij als gewoon geacht. ‘Ja, meneer de chef!’. ‘Oh, zeker mevrouw de baas’. Hoe kun je nu media maken met mensen zonder ballen?
En waarom rept de concurrentie daar met geen woord over? Er zitten best journalisten met faam bij. Juist. Bij het handjevol mediabazen heet dat bedrijfs’cultuur’. Kortom: een jungle waar het recht van de grootste slijmbal geldt.
Diezelfde mensen die nu koudweg ontslagen zijn, werden van baas en politici – een Siamese tweeling op krukken – enkele maanden geleden verplicht op te tekenen dat ‘het voor de ‘redding’ van onze ‘welvaart’ van het hoogste belang is dat iedereen nu tot zijn 67ste moet werken; én we werkelijk dolgelukkig mogen zijn dat die leeftijdsgrens niet wordt opgetrokken. O ja?
Niet de middenstand regeert dit land maar de pure hypocrisie en het ikke-ikke-ikke-de-rest-kan-stikken-übermentaliteit.” (Auteur en voormalig journalist Jan Haerynck op Facebook, 22 januari 2016)