Vorige zaterdag publiceerden wij onze recensie van Wim Van Rooys cultboek Waarover men niet spreekt. Vriend en tegenstander lijkt het eens te zijn over de recensie: “mooie samenvatting” en “puike bloemlezing” luidde het op Twitter.
“Mooie samenvatting van het boek van de zelfverklaarde ‘islamexpert’ Wim Van Rooy”, schreef Otman Boukhzar. We kennen de man niet persoonlijk, maar hij lijkt het wel eens te zijn met de strekking van onze recensie.
“Puike bloemlezing door @AFF_Verzet, dat wel vergeet dat ‘kamergeleerde’ Van Rooy vele jaren in het onderwijs stond”, luidde het bij Sam Van Rooy (foto: op de Boekenbeurs zittend naast zijn vader), allerminst een vriend van het Anti-Fascistisch Front (AFF).
Dat Wim Van Rooy in het onderwijs stond, wisten wij natuurlijk wel en hebben wij hier al eens vermeld. Maar in de context van deze recensie, en gezien de wenselijke maximumlengte van artikels op deze blog, leek het ons niet relevant dit hier nog eens te vermelden.
Maar we begrijpen het wel: ‘Meneer Van Rooy’ wil net als zijn vader altijd wel tonen het beter te weten dan een ander. Om het met Marc Reynebeau in zijn bespreking van Wim Van Rooy te zeggen: hij heeft last van “superioriteitsaanspraak“.
Anti-Fascistisch Front / Verzet 
