Op nogal wat plaatsen, om te beginnen op deze blog, wordt 6 november 1974 geciteerd als datum waarop het Anti-Fascistisch Front (AFF) werd opgericht. Navraag naar aanleiding van een interview bij Radio Centraal begin dit jaar leert dat dit niet helemaal klopt. De eerste vergaderingen van het Anti-Fascistisch Front vonden reeds plaats in 1973, en ook de eerste AFF-betoging werd al in dat jaar georganiseerd. Op 6 november 1974 werd de beginselverklaring van het Anti-Fascistisch Front goedgekeurd.
In een eerste punt van de door een vijftigtal organisaties goedgekeurde beginselverklaring luidt het: “Het A.F.F. voert een strijd tegen het fascisme als ideologie en tegen de krachten die het fascisme in zijn geheel, of sommige aspekten ervan, in de samenleving willen invoeren. Het fascisme kenmerkt zich door de onderdrukking van de demokratische rechten en de poging tot vernietiging van alle organisaties van de arbeidersklasse en haar bondgenoten.” Verderop in dat eerste punt stelt men “dat het A.F.F. voor de ontvoogding is van de arbeidersklasse en dat er in het A.F.F. plaats is voor alle bewegingen en organisaties of groepen waarin de arbeidersklasse haar strijd tegen het kapitalisme of een aspekt ervan wil voeren.”
“In die optiek is het AFF voor een integrale vrijheid van meningsuiting zolang die de gelijkheid en vrijheid van alle mensen respekteert, en tegen diskriminatie op basis van ras, sekse en seksualiteit”, zo gaat men verder in een tweede punt. Na dit verduidelijkt te hebben, waarschuwt men: “Dit alles houdt in dat het A.F.F. organisaties, strukturen en ideeën die deze democratische en anti-kapitalistische besluitvorming verhinderen of verwerpen (bv. V/M.O. en Were Di) zal bestrijden.”
In een derde punt besluit men: “Het A.F.F. brengt organisaties en groepen tesamen met het oog op het voeren van een politieke aktie. Deze aktie heeft twee doelstellingen. Ze wil in de eerste plaats bijdragen tot een bewustmaking bij de bevolking t.o.v. de politieke en sociale problemen die zich in dit verband in de wereld stellen. Ze wil in de tweede plaats druk uitoefenen en de massa mobiliseren met het doel beslissingen af te dwingen in de zin van de hierboven afgedrukte principes.” Bewust maken en druk uitoefenen gebeurde globaal genomen in vier fases.
(1) Van 1978 tot en met 1985 richt het AFF regelmatig betogingen in met slogans als Fascisme, racisme, Apartheid: Neen! en Voor de verdediging van de democratische en syndicale vrijheden. Een gewelddadige confrontatie met de VMO bij een betoging op 4 december 1982 zindert nog lang na.
(2) Vanaf 1987 worden meer punctuele acties gehouden. Er worden ‘wijkkomitees tegen racisme’ opgericht, bij de intrede van 10 Vlaams Blok-gemeenteraadsleden in het Antwerps stadhuis op 3 januari 1989 is er een ‘Geen fascisten in de raad’-actie met 3.000 betogers (foto: aankondiging van de actie), op 18 november 1991 is er met ‘Artiesten tegen fascisme’ een 0110-concert avant la lettre met optredens in de Antwerpse Arenbergschouwburg van Wannes Van de Velde, Geert Hoste, Guido Belcanto, Roland, Kid Safari, Hans de Booy, de Internationale Nieuwe Scène, De Vieze Gasten en anderen.
(3) Na de Zwarte Zondag van 24 november 1991 ontstaan nieuwe organisaties zoals Charta 91 en Objektief 479.917, en AFF-kernen in verschillende plaatsen in het land terwijl het AFF tot dan vooral een Antwerpse aangelegenheid is. Het AFF stopt als enige organisator van betogingen. Eén jaar na de Zwarte Zondag van 24 november 1991 wordt betoogd in een samenwerkingsverband van het AFF, Borgerhout Beter Bekeken, Charta 91, Color Team (KAJ) en Hand in Hand. In 1994 en 1995 volgen betogingen van het samenwerkingsverband Antwerpen Helemaal Anders.
Tussendoor zijn er wel nog specifieke AFF-activiteiten zoals een protestactie tegen een Vlaams Blok-colloquium op 6 juni 1992 waar – zo bleek achteraf – het beruchte zeventigpuntenplan werd voorgesteld, een AFF-trefdag op 1 oktober 1994 met onder andere een antifascistische stadswandeling onder leiding van de gereputeerde stadsgids George Van Cauwenbergh, Kristallnacht-herdenkingen in 1994 en 1998 en de actie aan het Antwerps stadhuis ‘Geen Vitrolles aan de Schelde’ (1997). Het AFF is de motor van het 8 mei-collectief dat op 8 mei 1999 een betoging ‘Eenheid tegen fascisme, geen verrechtsing’ houdt; op 13 mei 2000 wordt de periode van betogingen afgesloten met een strijdbare maar ook vrolijke ‘Lenteparade’.
(4) In 2000 houdt het blad AFF-Info/Verzet op met verschijnen. Pogingen om de AFF-kern en de redactie van het blad te vernieuwen brengen onvoldoende op. Jongeren engageren zich in andere verbanden (andersglobalisten…) en met andere middelen (internet…). Na vijf jaar onderbreking wordt het informatie verstrekken op 20 februari 2005 hernomen met de blog AFF/Verzet en geleidelijk aan wordt ook het druk uitoefenen hernomen. Vanaf 2006 bijvoorbeeld wordt systematisch aandacht besteed aan de Blood and Honour-concerten in ons land, die vijf jaar later leiden tot een veroordeling van concertorganisatoren en het stoppen van de grootschalige bijeenkomsten van neonazi’s in ons land.
Het Vlaams Belang verliest steeds meer aan relevantie. Bij uitbreiding wordt ook aandacht besteed aan de N-VA – geen extreemrechtse partij, wel een succesvolle rechtse partij. Een artikel vorige maand op de AFF-blog over de aanwezigheid van een N-VA-minister en -staatssecretaris op een feestje voor een oud-VMO-leider leidt tot tumult in de Kamer van Volksvertegenwoordigers zoals nog nooit gezien als een nieuwe regering afkomt met haar regeerverklaring.
Anti-Fascistisch Front / Verzet 