Vorige week presenteerden twee V-partijen een boek over het migratiebeleid. Woensdag de N-VA met België. Land zonder grens. Hoe moet het verder met ons asiel- en migratiebeleid? van Theo Francken en Sarah Smeyers; donderdag het VB met de pocket en dvd Immigratie-invasie: de nieuwe kolonisatie van Filip Dewinter. AFF/Verzet maakte Test-Aankoopgewijs een vergelijkende warentest.
De eerste paragraaf. Francken/Smeyers: “De eeuw van de migratie, dat is onze eeuw. In zijn boek Arrival City voorspelt de gerenommeerde Canadese journalist Doug Saunders dat tegen het einde van de 21ste eeuw meer dan 2 miljard mensen het platteland voor de stad zullen hebben ingeruild. Dat zal het gezicht van onze planeet ingrijpend veranderen.”
Dewinter: “Op 6 juni 1944 landden 156.000 geallieerde soldaten op de stranden van Normandië. D-Day staat bekend als de grootste invasie van troepen op vijandelijk grondgebied. (…) In vergelijking met de huidige immigratie-invasie was D-Day, wat de aantallen betreft, kinderspel.”
Het eerste cijfer. Francken/Smeyers: “De afgelopen jaren kwamen er in België elk jaar ‘netto’ gemiddeld 65.000 nieuwkomers bij, een migratieaanwas ter grootte van een stad als Genk.”
Dewinter: “Sinds 2005 ligt het jaarlijkse aantal immigranten boven de 100.000. (…) In 2010 werd andermaal een record verbroken met 140.083 immigraties.” Francken/Smeyers en Dewinter beschikken over dezelfde bronnen. Het verschil is dat Francken/Smeyers spreekt over een gemiddeld jaar (in de praktijk: 2007) terwijl Dewinter liefst de hoogst mogelijke cijfers citeert, en vooral: Francken/Smeyers spreekt over de aanwas door het verschil tussen het aantal nieuwkomers en het aantal vertrekkers, terwijl Dewinter enkel spreekt over de nieuwe vreemdelingen en zwijgt over de vreemdelingen die datzelfde jaar uit ons land vertrokken.
Sterk. Francken/Smeyers brengen de vijf migratiekanalen in kaart die migranten naar ons land brengen: asiel, gezinshereniging, regularisatie, arbeids- en studiemigratie. Ook het terugkeerbeleid en de nationaliteitsverwerving worden onder de loep genomen. Francken/Smeyers vertellen daarbij over de parlementaire initiatieven die vanaf de onderhandelingen over de laatste regeringsvorming veelal geleid hebben tot een verstrenging van de regels.
Filip Dewinter overgiet de lezer met een stortvloed van cijfers, al dan niet gemanipuleerd (zie: ‘Het eerste cijfer’, nvdr.), over de “immigratie-invasie” en de kostprijs van de immigratie. Dewinter gidst de vreemdelingen hoe ze sociale voorzieningen kunnen misbruiken. En besteedt vervolgens twee volle hoofdstukken aan de islamisering, zodat nog maar zes bladzijdjes overblijven voor de beleidsvoorstellen van het Vlaams Belang. Drama is nooit weg met tussentitels als: “het immigratiecomplot”, “de doodgravers van het eigen volk”, “ziekenboeg van de derde wereld”, enzovoort, enzoverder.
Zwak. Francken/Smeyers vertellen in een paar pakkende paragrafen (blz. 14-16) over hun bezoek aan een aantal Balkanlanden om de redenen voor de emigratie daar te achterhalen… maar vertellen niet dat ze de schrijnende problemen daar willen verhelpen. Voor migratie naar België komen de mensen daar niet in aanmerking want de N-VA wil enkel een migratiebeleid op maat van “onze bedrijven (die) snakken naar een modern en soepel arbeidsmigratiebeleid zonder administratieve pesterijen, (…) creatieve en innovatieve brains.”
Dewinter: Bijvoorbeeld: “Het probleem van de allochtonenwerkloosheid is in de eerste plaats immers een probleem van te lage scholing (vooral door gebrek aan studie-interesse), van attitude (bijvoorbeeld het aanvaarden van gezag en stipte uren) en van culturele problemen (onder andere gebrekkige taalkennis Nederlands). De verantwoordelijkheid om daar iets aan te doen ligt in de eerste plaats bij de allochtonen zelf, niet bij de overheid.” De verklaring voor de te lage scholing etc. is natuurlijk wel complexer dan Dewintger het voorstelt, en over discriminatie op de arbeidsmarkt rept Dewinter niet. En nog: “In 2012 achtte de Vlaamse regering de tijd rijp om te starten met de organisatie van een opleiding islamitische godsdienstwetenschappen in Vlaanderen. (…) Of het ‘stenigen van overspeligen’ als praktijkvak voorzien wordt is vooralsnog onduidelijk.” Dat het de bedoeling is imams te krijgen die in Vlaanderen geboren en opgegroeid zijn in plaats van even naar Vlaanderen gestuurd worden vanuit Marokko, Turkije of waar ook, kan niet rekenen op begrip bij Dewinter.
Reacties. Bob Pleysier over het boek van Francken/Smeyers (in De Morgen): “Het blijft een Vlaams en rechts discours dat weinig mededogen of solidariteit kent. En voor één keer is de N-VA niet tuk op regionalisering: asiel en gezinshereniging blijven beter federale bevoegdheden (weliswaar tot Europa overneemt) maar arbeids- en studiemigratie, die wil de N-VA wel. Cherry picking heet zoiets.”
Theo Francken over het boek van Dewinter (in Gazet van Antwerpen): “Met zijn ranzig discours smeekt Dewinter gewoon om een nieuwe klacht bij het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding.”
Extra. Francken/Smeyers: Terzake plande vorige woensdag een debat tussen Theo Francken en Filip Dewinter, maar naar verluidt weigerde Francken het debat en werd daarom Yasmine Kherbache (SP.A) opgetrommeld. “Kherbache pakte Dewinter slim aan“, vond Het Laatste Nieuws. Wij mailden Theo Francken met de vraag of het waar is dat hij het debat met Dewinter geweigerd heeft, en in voorkomend geval om welke reden dan, maar Theo Francken vindt het blijkbaar beneden zijn waardigheid om ons te antwoorden. Gisteren was er in De Zevende Dag dan toch nog een debat over het migratiebeleid tussen de V-partijen… waarbij Filip Dewinter Bart De Wever verweet een extreem-links discours te hanteren.
Dewinter: Bij de pocket van Dewinter krijgt men ook een dvd. Naast een filmpje met vrolijke Vlaamse kindjes op een kermismolen die moeten wijken voor dreigende figuren in boerka, bevat de dvd onder andere ook een interview ten huize van Dewinter. Daarbij komt herhaaldelijk een stapeltje favoriete boeken in beeld. Dat Dewinter een fan is van de voormalige Amerikaanse president Ronald Reagan wisten we, maar blijkbaar is Dewinter ook helemaal weg van de figuur van Napoleon. Op weg naar zijn eigen Waterloo kan Dewinter inderdaad best een en ander weten over Napoleon.
Anti-Fascistisch Front / Verzet 