De strapatsen van Fouad Belkacem (foto 1) hebben ervoor gezorgd dat een paar wetsvoorstellen om organisaties als Blood and Honour aan te pakken terug actueel werden, en er discussie is of het verbieden van organisaties opportuun is dan wel de bestaande wetgeving maximaal moet toegepast worden.
CD&V’er Raf Terwingen diende in april 2012, toen er nog niet zo’n heisa rond de Sharia4Belgium-woordvoerder was, zijn wetsvoorstel uit augustus 2008 opnieuw in. In essentie wil het wetsvoorstel-Terwingen meer mogelijkheden geven aan burgemeesters om preventief op te treden tegen organisaties als Blood and Honour, en de politiediensten meer mogelijkheden geven om inlichtingen over organisaties als Blood and Honour in te winnen. SP.A’er Peter Vanvelthoven zou deze week zijn wetsvoorstel van mei 2008 opnieuw ingediend hebben, al hebben we het nog niet teruggevonden op de website van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het wetsvoorstel-Vanvelthoven wil de wet die het mogelijk maakt privé-milities te verbieden ook laten gebruiken voor organisaties als Blood and Honour.
Raf Jespers (Progress Lawyers Network, specialist inzake openbare orde-recht) noemde in 2008 het wetsvoorstel-Terwingen het beste van de drie wetsvoorstellen die ingediend waren, maar had wel bezwaren tegen het uitbreiden van de technieken om inlichtingen in te winnen. Het wetsvoorstel-Vanvelthoven bood teveel mogelijkheden om het verbieden ook toe te passen bij andere situaties, genre strijdbare vakbondsactiviteiten of ecologische acties. Het allereerste wetsvoorstel in deze reeks, dat van Koen T’Seyen (maart 2007), later hernomen door Geert Lambert (beiden uit de progressieve afsplitsing van de Volksunie), bleek nog meer ruimte te laten om het verbieden op alles en nog wat toe te passen. Volgens Raf Jespers was het mogelijk om met de bestaande wetgeving op te treden tegen organisaties als Blood and Honour. Raf Jespers kreeg gelijk. Een spraakmakende televisiereportage, een opiniebijdrage op initiatief van het AFF Stop met de zelfverklaarde onmacht tegenover Blood and Honour ondertekend door tal van personaliteiten, een minister van Justitie Jo Vandeurzen die er werk van wilde maken, en een volgend concert van Blood and Honour Vlaanderen in Diksmuide (foto 2: één van de optredende groepen, het Finse Mistreat), zorgden ervoor dat drie Blood and Honour-organisatoren van hun bed gelicht werden door de politie en twee jaar later veroordeeld werden door de rechtbank in Veurne.
Sindsdien is Blood and Honour Vlaanderen nog slechts een schim van wat het vroeger was, al is het niet alleen die veroordeling die ervoor zorgde. Een generatiewisseling en onbekwaamheid van de nieuwe generatie neonazi’s speelden ook een rol. Net als het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding en Progress Lawyers Network pleit het Anti-Fascistisch Front (AFF) voor het maximaal benutten van de bestaande wetgeving. Tegenover verbieden van organisaties staan we intussen afkerig: (a.) omdat je weet waarmee het begint, maar niet waarmee het eindigt, en (b.) omdat de moedwilligen daarna gewoon een andere organisatie oprichten. Morgen geven we op deze blog nog een actueel voorbeeld uit een sector die we toch tamelijk goed kennen, die van extreemrechts en neonazi’s. Hoe het verbieden van drie neonazistische organisaties in een buurland ertoe geleid heeft dat de kopstukken ervan nu samenwerken. Het is toch niet dat dat we willen?
Anti-Fascistisch Front / Verzet 