Rechts-radicale Vlaams-nationalisten uit Antwerpen tot in de Kempen en daarbuiten zijn op de dool: café De Leeuw van Vlaanderen (foto 1) heeft zijn deuren gesloten. Waarom en voor hoelang is niet duidelijk. Uitbater Yannick D. gaf eind vorig jaar de voorzittershamer van de Deurnese Vlaams Belang Jongeren door aan Willem Voet, maar verder is niets bekend over zijn plannen. Voor onze vriend Bert Deckers, VB-personeelslid en -provincieraadslid, een reden om op zijn blog het wel en wee van de Vlaamse Huizen te schetsen.
Bert Deckers: “(…) Er is een periode geweest dat Vlaanderen tal van ‘Vlaamse Huizen’ kende. Elke grote stad had wel een café waar nationalisten welkom waren. De muziek was er navenant, de zelfklevers op de muren en achter de toog spraken boekdelen en de slogans in de wc aangebracht door de talrijke passanten en vaste klanten vertelden een revolutionair verhaal. (…) Vandaag, anno 2010, is het aantal nationalistische cafés op één hand te tellen. (…) Er zijn verschillende redenen dat de Vlaamse Huizen stilaan verdwijnen. De slechte ligging kan een reden zijn, de veroudering van het cliënteel is misschien een reden, het feit dat veel nationalisten financieel de bierprijzen niet kunnen volgen door werkloosheid en zo meer en daardoor wegblijven is ook een mogelijkheid en ga zo maar door. De belangrijkste reden echter is het ‘thuis-gevoel’ dat verdwenen is in de weinige Vlaamse Huizen die er nog zijn. Wie de Vlaamse Beweging een beetje kent, weet dat er geen vereniging wordt opgericht of er steken steevast één of meerdere (banale) ruzies de kop op. Meestal persoonlijk en dit evolueert doorgaans in heuse stammentwisten. Deze twisten worden meestal uitgevochten in het Vlaams Huis waar de vereniging kind aan huis is. Het gevolg hoef ik u niet te vertellen. De ene klant wil het café niet meer in wanneer een andere klant er eveneens komt en omgekeerd… Nu dit lijken kleine details die het vermelden niet waard zijn, maar om een voorbeeld te geven kan ik u zeggen dat het enige Vlaams Huis waar zowel N-VA’ers als Vlaams Belangers samen aan de toog hangen het Vlaams Huis in Brussel is. Voor de rest zijn de nationalistische cafés ofwel N-VA-gekleurd ofwel Vlaams Belang.
(…) Al meerder malen is er in het Antwerpse nagedacht over een vzw (of iets dergelijk) die een locatie afhuurt (of zelfs aankoopt) waar al deze zaken (een plaats waar liefst zowel jongeren als ouderen en verenigingen samenkomen, waar alle nationalisten zich thuis voelen, het samenhorigheidsgevoel de partijpolitieke strijd overstijgt – nvdr.) mogelijk moeten zijn. Ik kan u verzekeren dat het nog lang zal duren eer zulk een project tot stand zal komen… Het water tussen de verschillende verenigingen is soms dieper dan je zou vermoeden. Terwijl net dat de essentie van het Vlaams Huis zou moeten zijn: de samenhorigheid aanwakkeren ongeacht de (doorgaans kleine) meningsverschillen. Een voorbeeld van hoe het wel zou kunnen is het Italiaanse Casa Pound. Deze naam werd gegeven aan de plaats waar fascisten en nationaal-revolutionairen sinds 2003 bijeenkomen (foto 2). Deze locatie(s) herber(t)(gen) zalen, slaapplaatsen en een ‘café’. (…) Het resultaat mag er zijn. Een enorm sterk samenhangende groep die zich thuis voelt in de verschillende Casa Pounds. Vanuit deze ‘verzamelplaatsen’ ontstond de groep Blocco Studentesco die duizenden Italiaanse studenten en scholieren telt. Hun enorme wervingskracht komt er simpelweg door de aantrekkingskracht van Casa Pound. Dat het fascisme er openlijk wordt toegelaten is een Italiaanse zaak. Daar hebben we hier in Vlaanderen geen boodschap aan, maar het feit dat duizenden jongeren én ouderen zich verbonden voelen door een locatie waar er een familiale en nationalistische sfeer hangt is veelzeggend.
Het project Casa Pound is uit de grond gestampt vanuit (…) gewone mensen met een ideologisch project. Gewone mensen die niet elk weekend zat over de straatstenen rollen al vechtend met elkaar of met ‘passerende’ tegenstanders en een project waar de volkse, sociale en de daaruit vloeiende conservatieve familiale waarden centraal staan. Net hetzelfde met het Vlaams Huis in Rijsel (foto 3) waar nu onder andere weer gestart wordt met lessen Nederlands. Zo een project moet mijns inziens in Vlaanderen ook mogelijk zijn. Vertrekkend vanuit diezelfde waarden met dat verschil dat wij niet vanuit een fascistisch maatschappijbeeld vertrekken maar wel vanuit een sociaal, volks en rechts-nationaal ideaal waarbij het streven naar een autonoom Vlaanderen de basis vormt met in het verlengde de strijd om een herenigd Dietsland. Misschien hebben we met de Vlaamse Beweging de laatste jaren te weinig de wind van voren gekregen en zijn we wat stilgevallen in een vast en salonfähig stramien. Misschien dat daarmee ook vele Vlaams-nationalisten liever naar Benidorm trekken in plaats van op het einde van augustus de vlaktes in en rond Diksmuide te gaan bezoeken en er een bedevaart mee te pikken. Maar na de salonfähigheid en de rust komt er niets meer. Dan is het gedaan. Over en uit. En misschien net dàn is er een finale strijd(lust) nodig die de doorslag kan geven in onze onafhankelijkheidsstrijd. Wie zal het zeggen?”
Bert Deckers heeft gelijk. Zonder de toog van een bruin Vlaams café, komt er helemaal niets van de droom van een onafhankelijk rechts Vlaanderen. Maar zelfs café De Leeuw van Vlaanderen is dicht. Bert Deckers: “Had ik maar een toog waar ik mijn verhaal eens kon doen, maar nu ook in Antwerpen de Leeuw van Vlaanderen zijn deuren (tijdelijk mag ik hopen) heeft gesloten, kan ik zelfs daar niet meer terecht… Arm Vlaanderen.”
Anti-Fascistisch Front / Verzet 
