VOOR WANNES VAN DE VELDE WAS ANTIFASCISME EEN VANZELFSPREKENDHEID

Artiesten-tegen-fascismeVandaag vernemen we zowel het overlijden van Miriam Makeba (foto 1) als van Wannes Van de Velde (foto 2). De eerste was een fervent anti-apartheidsactiviste. In 1959 werd het haar onmogelijk gemaakt om in eigen land te wonen en zingen. De begrafenis van haar moeder een jaar later mocht ze niet meemaken. In 1967 had Miriam Makeba een wereldhit met Pata, Pata. Toen ze in 1969 trouwde met Black Power-activist Stokely Carmichael was ze ook in de Verenigde Staten niet meer gewenst. In 1990 kon ze dankzij Nelson Mandela terugkeren naar Zuid-Afrika. Ze stierf zondagavond na een anti-maffiaconcert in Zuid-Italië.

Wannes Van den Velde was een zielsgenoot van Miriam Makeba. Evengoed een strijder voor vrijheid en sociale rechtvaardigheid. Wannes Van de Velde stond dan ook niet voor niets als eerste aangekondigd op een concert van Artiesten tegen fascisme dat het Anti-Fascistisch Front (AFF) in 1991 inrichtte (foto 3, klik eenmaal op de foto voor een grotere afbeelding). Wannes Van de Velde begon begin jaren zestig met volksliedjes te zingen. Begin jaren zeventig werkt hij met een collectief jonge acteurs, de Internationale Nieuwe Scène, aan een Vlaamse versie van Dario Fo’s Mistero Buffo. In 1973 brengt hij de plaat met de onsterfelijke songtitel Ne zanger is een groep uit, en verder nummers als Mijn mansarde en Ik wil deze nachten in de straten verdwalen. Ze kwamen van ’t Zuiden, over wat men toen nog de ‘gastarbeidersproblematiek’ noemde, uit de cd De Zwarte Rivier (uit 1990, over de steenkoolontginning in ons land), willen we hier zeker ook vermelden als één van dé songs van Wannes Van de Velde. Ook nog terug te vinden op de door Wannes zelf samengestelde verzamelcd Groep Wannes Van de Velde, een verzameling.

Wannes Van de Velde was een culturele duizendpoot. Naast zijn Antwerpse liedjes ook actief met flamencomuziek en uitstappen naar andere muziekgenres (jazz, blues…), poesjenellentheater, columns en gedichten, grafisch werk… Naar aanleiding van dit laatste werd op deze blog nog uitgebreid aandacht besteed aan Wannes Van de Velde. Eén van zijn laatste optredens was het 0110-concert in Antwerpen in 2006. Van Artiesten tegen fascisme tot de 0110-concerten, voor de man die jarenlang actief was tegen de verloedering van zijn stad was antifascisme een vanzelfsprekendheid.