Dewinter: “Weet u hoe een eskimo een wolf vangt?”

Vandaag vindt in de chique lokalen van het Elzenveld in Antwerpen een regionaal VB-congres plaats onder het motto  Antwerpen, motor van Vlaamse kracht. Meteen wordt ook de persconferentie gehouden die voor vorige vrijdag was gepland. Antwerps burgemeester Patrick Janssens wees VB-voorzitter Frank Vanhecke in een fax erop dat het uit respect voor de nabestaanden van Luna en Oulemata, en voor Songul en haar familie, het beter was om die VB-persconferentie niet nét op 11 mei te houden. Gerolf Annemans wou eerst niet inbinden (zie: http://www.atv.be/v3/newsdetail.aspx?mid=2&id=5238), maar Frank Vanhecke bleek voor een keer toch enig gezag te hebben bij het VB. Intussen is het niet Gerolf Annemans maar zijn bloedbroeder Philip Dewinter die moeiteloos de media haalt. Donderdag de jongerenbijlage van  Het Nieuwsblad, deze week  P-Magazine. Het mannenblad ligt er met een plastiek zak eroverheen bij in de krantenwinkel. Wat Dewinter binnenin vertelt is inderdaad niet zo fris. Maar soms is het ook vermakelijk. Vandaar hier een paar uittreksels uit de  P van deze week.

Philip Dewinter over de overstap van zijn poulain Jurgen Verstrepen: “Rimpels op het vijvervlak, meer is dat niet. Na twintig jaar ben ik wel wat gewoon. Het is pijnlijk om mandatarissen te verliezen, maar het is niet dramatisch. Verstrepen zal ons nauwelijks stemmen kosten, hoogstens een half procent. (…) Ik verwijt hem een gebrek aan loyaliteit en uithoudingsvermogen.  Politiek is een marathon; geen sprint. En dat hij zich nu uitput in verontschuldigingen, daar ben ik niet mee gediend. Wat heb ik aan ‘sorry Filip’?  Ik word niet graag doodgeknuffeld !” Het ergste is dat Verstrepen altijd opkwam voor een brede, rechtse frontvorming. Maar door over te stappen naar de Lijst Dedecker en nog een paar mensen mee te sleuren, werkt hij net de versnippering in de hand. Maar ik verwijt het ook mezelf dat we niet in staat zijn geweest om de krachten te bundelen. Beide partijen hebben gefaald door te weinig inspanningen te doen om tot een gemeenschappelijk akkoord te komen.”

Wat is het verschil tussen zijn partij en de Lijst Dedecker? Dewinter: “Lijst Dedecker is een ultraliberale, weinig sociale beweging die het roofdierkapitalisme in de praktijk wil brengen en er een aantal merkwaardige standpunten op na houdt. Ze zijn voor de toetreding van Turkije tot de EU, pro homohuwelijk, pro homo-adoptie. Sommige standpunten botsen met ons ethisch conservatisme. Wij streven naar een natiestaat, met het volk als basis. Dedeckers partij is voor puur individualisme.  Het volksbelang kan hem gestolen worden. Toch hadden we met een tienpuntenprogramma naar de verkiezingen kunnen stappen op een soort alliantielijst. In dat programma had een aantal punten kunnen staan waarover we het eens zijn: de Vlaamse onafhankelijkheid, harde aanpak van de criminaliteit, migratiestop, een strenge nationaliteitswet. Dat had kunnen lukken. Het is nooit onze intentie geweest om van Dedecker een VB’er te maken. Ik denk overigens dat het hoedanook een slecht idee was geweest om hem bij ons binnen te halen, want hij blijft iemand waar het moeilijk kersen mee eten is.”

En het dreigt niet meer goed te komen. Dewinter: “Uitgesteld is niet verloren, hè. Maar na alles wat er de jongste weken is gebeurd, zie ik het ook na 10 juni niet meteen gebeuren. Wij zijn geen duiven¬kot. Ik hoor signalen bij de Lijst De decker dat men er over denkt om in 2009 toch samen te smelten. Men is de strategische terugtocht nu al aan het voorbereiden. Sorry, voor mensen als Verstrepen is de deur dicht en zit ze op slot. Hij komt niet meer op een lijst met VB’ers.” Met Frank Vanhecke is daarentegen alles koek en ei. Dewinter:“Wie probeert om een wig te drijven tussen Frank en mij, is eraan voor de moeite. Frank en ik zijn jeugdvrienden. We kennen elkaar van toen we 16 jaar waren. Frank was getuige op mijn huwelijk. We kunnen het al eens oneens zijn over dingen en dat mag. Maar we blijven bloedbroeders. We hebben een hechte vriendschap die nooit gebroken kan worden. Ook politiek niet.” Noemt Dewinter Marie-Rose Morel ook al eens Forelleke of doet allen Vanhecke dat? Dewinter: “Dat is zijn voorrecht als voorzitter. (…) Ik spreek Marie-Rose aan met haar voornaam, zoals ik dat met alle leden van mijn fractie doe.”

Staan Dewinter en het VB er verzwakt bij na de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen? Dewinter: “Laat ze dat maar denken. Ik heb graag dat mijn tegenstanders denken dat ik zwak ben. Weet u hoe een eskimo een wolf vangt? Hij wrijft wat bloed op een vlijmscherp mes, plaatst dat in de sneeuw en laat het vast vriezen. En dan komt ’s nachts de wolf aan het mes likken. Hij snijdt zijn tong open en de dag nadien ligt hij doodgebloed in de sneeuw. (…)  Ik was ontgoocheld over de te bescheiden vooruitgang in Antwerpen, dat geef ik toe. Ik had gehoopt op 35 % en het werd maar 33,5. Het feit dat Janssens over ons heen is gesprongen en we weer vertrokken zijn voor zes jaar socialisme, komt hard aan. Maar u mag niet onderschatten welke moeilijke periode we de maanden voor de verkiezingen hebben gekend. Na de gruwelijke daden van Hans Van Themsche heeft men het VB gematrakkeerd als nooit tevoren. Tel daar bovenop de 36 000 nieuwe allochtonen die via de snel-Belg-wet stemrecht kregen in Antwerpen en uiteraard massaal SP.a hebben gestemd, en de rekening is vlug gemaakt. Desondanks zijn we erin geslaagd ons te handhaven en het zelfs nog een beetje beter te doen.”

Peilingen na de moorden toonden aan dat Van Themsche nauwelijks effect had op de kiezer. Dewinter: “Voor de doorbraak van Patrick Janssens is het in elk geval wél doorslaggevend geweest. Hij heeft van dat momentum geprofiteerd om zich te profileren. Men is er zelfs in geslaagd dat momentum nog te verlengen tot aan de verkiezingen met acties als 01/10, de Zonder Haat Straat-bordjes, enzovoort. Dat kan niemand ontkennen. Zonder dat gruwelijke feit – waarvoor wij overigens geen enkele verantwoordelijkheid droegen – was het VB in Antwerpen een partij van 37 à 38 % geworden.” Wat is Dewinters  prioriteitenlijst voor de federale verkiezingen op 10 juni? Dewinter: “Back to basics. We gaan vooral ons kernprogramma uitspelen: Vlaamse onafhankelijkheid, harde aanpak van de criminaliteit, aanpassen of terugkeren voor wat vreemdelingen betreft. We gaan een scherpe campagne voeren waarin we het onderscheid maken tussen ons en de traditionele partijen, want dat is één pot nat.”

Vergist Dewinter zich niet van thema’s? Deze verkiezingen draaien om de staatshervorming, maar ook om het klimaat, werk en gezin, de sociale zekerheid. Daar horen we van zijn partij maar weinig over. Dewinter: “Over het klimaatdebat heb ik nog altijd mijn bedenkingen. Er zijn nog steeds wetenschappers die zeggen dat de opwarming gewoon een natuurverschijnsel is. Ik ben geen wetenschapper, dus ik weet het niet. We kunnen dus preventief maar beter doen wat we moeten doen. Maar ik ben niet van plan om mij op hetzelfde gladde ijs te begeven als mijn tegenstanders. De kernthema’s van het VB blijven dezelfde. Filip De Man had het over een “collectieve verdwazing”. Is dat het standpunt van het VB over de klimaatsopwarming? Dewinter: “Nee, dat was niet het partijstandpunt. Dat is Filips persoonlijke mening. We zijn genuanceerder dan andere partijen. We geloven in verstandig beleid zonder dat er holderdebolder aller
lei zotte maatregelen moeten worden genomen, die ervoor zorgen dat de bevolking inboet aan comfort. Dat Kyotoverdrag vind ik overigens een farce. (…)” Wat stelt het VB dan voor? Dewinter: “Kleine dingetjes: het stimuleren van carpoolen tot  het beperken van vervuilende industrieën in Vlaanderen, voor zover dat nog mogelijk is. Vergeet niet dat Vlaanderen al koploper is wat dit soort zaken betreft. We moeten opletten dat we onszelf economisch niet te diep in het vel snijden. Belangrijk is in ieder geval dat wij pleiten voor het behoud van kernenergie als minst vervuilende energiebron.”

Een ander thema: de staatshervorming. Daarin kiest het VB voor Vlaamse onafhankelijkheid. Uit een recente peiling van De Standaard  blijkt dat 93 % van de Vlamingen echter voor het voortbestaan van België is. Dewinter: “(…) Onze grootste uitdaging is om al degenen die daar schrik voor hebben, te overtuigen dat het een keuze is voor de toekomst van hun kinderen. We moeten profiteren van een revolutionair momentum. Niets is krachtiger dan een idee waar de tijd rijp voor is. En de tijd is rijp voor onafhankelijkheid. Het komt ervan, willens nillens en sneller dan sommigen denken. (…) Jammer genoeg durven Vlaamse politici dat (de Vlaamse onafhankelijkheid afkondigen, red.)  niet. Omdat ze weten dat ze in dat geval alle krediet verliezen bij kerk, koningshuis en kapitaal. Wat wij nodig hebben, is een Lech Walesa of een Boris Jeltsin. Een kerel die op tafel durft te slaan. Ik heb een tijd gedacht dat Leterme die man was. Ik heb hem dat ook gezegd. Ik heb zelfs overwogen om hem vanuit de oppositie te steunen, om van hem het breekijzer van de Belgische politiek te maken. Maar Leterme is zeer snel ingekapseld door het establishment.” Heeft het Vlaams parlement het recht om die onafhankelijkheid desnoods eenzijdig uit te roepen? Dewinter: “Absoluut. Het Vlaams parlement is het enige legitieme parlement van Vlaanderen om dat te doen. Dat druist wel in tegen de Belgische grondwet, maar daar willen we dan ook van af.”

Dewinter: “Het streven naar een eigen, onafhankelijke staat is misschien wel de meest edele politieke betrachting die er bestaat. Wij zijn veel meer een beweging dan een partij, omdat we iets nastreven dat groter is dan onszelf. En dat mis ik in de traditionele politiek. Als ik in het Vlaams parlement zit, denk ik soms: ‘Mijn god, waar zijn we hier in hemelsnaam mee bezig?’ Het lijkt soms wel de gemeenteraad van Zoetenaaie die bijeenkomt over pietluttigheden. Wij moeten als Vlaams parlement de locomotief zijn voor Vlaamse onafhankelijkheid. Dat is onze taak en onze plicht!” Maar als dat bereikt is, wat dan met het VB? Dewinter: “Nationalisme is méér dan alleen maar streven naar onafhankelijkheid. Het gaat ook om het behoud van je identiteit, cultuur en beschaving, en om de strijd tegen de islamisering van Europa, de massa-immigratie en de multicultuur.”

Volgens Dewinter gaat de politiek in ons land kapot aan het consensusmodel. Dewinter: “Politiek is een harde confrontatie tussen verschillende ideeën. Dat is de essentie van democratie. Mijn politieke vijanden hoeven mij geen toffe knul vinden en vooral geen (spreekt het verwijfd uit)  lieve collega. Ik word niet goed als ik dat hoor. Ik wil dat mijn tegenstanders schrik van mij hebben. Dat wil niet zeggen dat mijn figuur gediaboliseerd mag worden. Ik ben een vader, een echtgenoot en hopelijk een vrij aimabel mens voor mijn vrienden. Als mens wil ik respect. Als politicus mag men mij vrezen. Liefst niet haten, dat gaat te ver. Een politicus die een allemansvriend is, is niet goed bezig. Ik ben Jean-Marie Pfaff niet, hè!”