Waarom reageert het Anti-Fascistisch Front (AFF) telkens een publieke manifestatie van Blood & Honour Vlaanderen bekend geraakt? Blood & Honour Vlaanderen zou maar een twintigtal man sterk zijn, stuk voor stuk marginale figuren?
Het is nogal wiedes dat een organisatie met een naam als het Anti-Fascistisch Front zich verzet tegen elke heropleving van het fascisme. Wij strijden tegen extreem-rechts, en dus zeker ook tegen de rauwste uiting ervan. Dat het om maar een kleine groep mensen gaat, is nog geen reden om ze haar verwerpelijke ideologie te laten verspreiden noch om inbreuken tegen de wetgeving op het racisme of het negationisme te laten toestaan. Zowel op 4 maart als op 12 augustus verzamelden ze trouwens meer dan tweehonderd mensen. Ook al was daar veel buitenlands gespuis bij, zo klein is dat toch ook weer niet.
Een bijkomende reden is dat groepen als Blood & Honour Vlaanderen handig zijn voor het Vlaams Belang om zich schoon te praten. In het gisteren hier aangehaalde interview in The American Prospect zegt Philip Dewinter: “There are some very small nazi groups in Belgium, but they hate us. That’s positive, it makes things clear.” Dewinter vertelt er natuurlijk niet bij dat hij in 2004 nog de organisatoren van een herdenking van VNV-leider Staf De Clercq “Veel succes!” wenste. Zolang groepen als Blood & Honour Vlaanderen in ons land kunnen ronddwalen, kan het Vlaams Belang met overtuiging zeggen dat zij nog niet de ergsten zijn. De gevaarlijksten, dat wel.
Anti-Fascistisch Front / Verzet 